خودداشت

سلام به شما که من اید و به من که شما را به یاد من می اندازم و به ما که با سلام آغشته به بوی نان و پنیر مان از خورشید علیک گرمی التماس می کنیم تا دم در غروب یادمان بیاندازد که لحاف پر از گلهای ستاره ای مان برای فراموشی عمیق تر نیست که برای شیرین تر کردن سلام آغشته به بوی قهوه تلخ دم صبح است.