مرگ مولف

می گویند

در ابتدای این شعر

من مرده ام

و کنار همسرم چایی می خورم.

و شما

حرفهای تازه از راه رسیده را

به فرهنگ لغت خود می برید

و به من لعنت می فرستید.

من که نوشته ام

تو می خوانید

و در پسکوچه های دور از خودتان

دنبال خودتان می گردید

و بیشتر گم می شوید.

-سلام!

من شاعرم

متخصص کلمات

سر درد دارید؟!

-هی لعنتی!

چه کم داشتیم

آب مان کم بود

یا نان مان؟!