در با آینه

بگذار ناگفته بمانم!

تعبیرام که می کنی

دست هایم یادت می رود

کفش هایم را دور می زنی

و چشم هایم را تحریف می کنی

و من

می شوم عبارتی الکن

که به هیچ زبانی نیست!

واژه هایت

گم ام می کنند

و بی تردید با خودم غریب تر

نمی خواهم گفته شوم

بگذار آینه را بدانم

تا برای سلام ام

علیکی بماند!