با قلم مویت
آهی کشیده ام
بیا و ببین!
حواس ام نباشد
دنیا را به آتش می کشم!
اما عشق همین است مگر نه!
حواس پرتی مدام
که احتمال عقل را صفر می کند
تا حیرت پروانه
چوب لای چرخ رصد شمع باشد
چرا که حقارتی که پر می سوزاند
سالهاست در کتاب ها مدفون است!
و عشق همین است مگر نه!
که ستاره ها را در دست گیری
و با معشوق ات
سر خورشید تیله بازی کنی
تا سهمی هم برای دنیا کنار بگذاری
درست مثل آهی
که در ابتدای این شعر کشیدم
تا برای همیشه خواب دنیا را آشفته کنم !
سلام. قشنگ بود و سرشار از احساس حقیقی. حتما به من سر بزن
کاش هم میفهمیدند...
وقتی دلتنگی ؛ وزن یک" آه "چقدر سنگین است !!!