تا انتها

هوایی شده ام انگار

روی ابرها

زندگی بلندتر نیست!

و ارتفاع

اندازه سقوط را بالاتر می برد

توی خیابان چندم

پیچیده ام به یک بن بست

و شهر را

پشت دیوارهایش حس می کنم!

اما خواب ام را

کوچه های تو پس نمی دهند

و گلویم

پیش نام تو گیر کرده است!

به ساحل که برسیم

گوش ماهی ها

که رو زهای مرده ما را می شمارند

ما زندگی را

تا انتهای ریه هایمان با لا می کشیم!