ضجه می زند
هر از گاهی آهی
نفس کم دارد
سیاه شده است ابر
باران اگر نبود
هول این بغض را
امانمان نبود!
یادمان باشد
اشک آرامشی ست
تبسمی ست به رهایی
و گریزی ست از ناگواری!