من
پشت پنجره ام
و نگاه ام
روی سنگفرش کوچه
انتظار تو را می کشیم
هر دو
دیر کنی
ساعت
دل من را خواهد شکست
و سنگ بچه ها
سر نگاه ام را!
فقط یک نگاه از تو
و قلم و کاغذی از من
کافیست!
تا سایبانی بیافرینیم
و رودی پهن کنیم
که خستگی من را در خود می شوید!
فقط یک حرف از تو
و لرزش دلی از من
کافیست!
تا ترانه ای بسازیم
و فوج فوج پرنده به دنیا هبه کنیم!
فقط تو و من
بگذار تمام چراغ ها خاموش بمانند
گرمی دست های تو
برای پیدا کردن تمامی راه های دنیا کافیست!
پدرم
مثل زمستان تنهاست
برفهایش ابدی ست!
مادرم
گوشه ای از پاییز است!
گیسوانش
رنگی
صورتش
پژمرده
مثل تابستانی
باز من تب دارم
هوس خوردن خود را دارم!
دخترم
توی نقاشی خود
در میان گل ها
چه بهاری شده است!
خنده اش می گوید
هوس ام را باید
پشت دود سیگار
قایم بکنم
فصل ها را باید
هرچه هم کم یا بیش
من نیز
بازی بکنم!
این دیوارها
چهارچشمی من را می پایند
تا تو نیایی
و آنها هجوم بیاورند!
تا من
نفسی هوا
برای شکستن بغض ام پیدا نکنم!
هی می گویم دوستت دارم
تا تو بچه شوی
و روی قلب ام تاب بازی کنی
تا سلول های من
بهانه ای برای زندگی دست و پا کنند!