پنجره ات را

شهر متلاطم است

خیابان ها بی صدا

سر کوچه ها را می برند

و کوچه های بی سر

به درهای بسته

مشت می کوبند

ماشین ها را

چراغ راهنمایی از نفس می اندازد

و آدم ها پر می شوند

و از پیاده رو ها

به خیابان ها سرریز می کنند

همیشه گفته ام

غروب که شد

پنجره ات را باز بگذار

ما همه برای یک فانوس دریایی

به شهر زده ایم!