سیب غزل

دوباره سیب غزل خوردنم تا بعد...

دوباره منت مصراع بردنم تا بعد...

تمام نقطه و ویرگولها به صف شده اند

که تا طلسم اسم ترا بشکنم تا بعد...

من از تمامی اسمهایی که می دانم

فقط ز مهربان عزیز تو یاد می کنم تابعد...

بگو کجا به کدامین به چندمین منزل

پلاک می خورد این جاده های رفتنم تا بعد...

من از شقاوت قید زمان هراسانم

دلیل عمر فقط با تو بودنم تا بعد...

و پادشاه مقطع این شعر خواهشی دارد

کنار مطلع چشم تو مردنم تا بعد...

نه! این غزل به حریم سکوت تو نرسید

قرار ما دل بیستون کندن ام ....تا بعد!

                                                  بهروزی