هی سفید هی سیاه

آسمان من خاک می خورد

این همه سال در قاب پنجره

بهاری

نمی آیی

تا بتکانم این خانه را

تا هوایی بدهم به این اتاق

تا کوچ کند زمستان از من

تا...

هی سیاه

هی سفید شده است این پنجره

حساب اش دست ام است

اما خوب می دانم

این در

حتی یک بار هم باز نشده است

و _فقط _

با بهار دل اش باز می شود!